تحلیل با هوش مصنوعی
قسم به پودر شدن، روی هر پک سیگار
به مسخ و تسخیرم با نفوس بی پندار
به خواب خشدارم در گلوی سردرگم
نفس نفس زده عطرت تمام شب انگار
قسم به زیبایی مثل بوسه ای بر لب
گذشتن از احساس و خطای ناهنجار
به هر چه زیبایی از نژاد تو رویید
به نطفه ی اشکم در ملامت و هشدار
تمام ساحت ِ قلبم شکسته از عادت
شکسته احساسم در جسارت اشعار
سراب کن تو نگاه مرا به خاموشی
به عشق ناجورت در هوای لاکردار
خراب کن همه دنیام را به تاریکی
شبیه یک جسد گیر کرده در آوار
تفألی بزنم بر نقاب ِ دینداری ت
که دست از هیجانِ قیامتت بردار
به ماه کامل تو در فصول دل شدگی
به رسم تو در تو در کشاکش دیدار
و پای تقدیرم چون نشسته ام با تو
گذشته افکارم از شکایت و انکار
تو آرزویت را بند کرده ای به دلت
محیط دایره باشم، تو نقطه ی پرگار
برای ایجاد انسجام معنایی و روایی در اشعار، ترتیب زیر پیشنهاد میشود تا سیر عاطفی و روایی شعر از خودویرانگری به سمت پذیرش سرنوشت و عشق، با پیوندی منسجم پیش برود:
---
**۱. قسم به پودر شدن، روی هر پک سیگار**
**به مسخ و تسخیرم با نفوس بی پندار**
*(آغاز با تصویر خودتخریبی و اسارت در توهمات)*
**۲. به خواب خَشدارم در گلوی سردرگم**
**نفسنفسزده عطرت تمام شب انگار**
*(گذار به توصیف اضطراب و حضور محبوب در کابوس)*
**۳. قسم به زیبایی، مثل بوسهای بر لب**
**گذشتن از احساس و خطای ناهنجار**
*(تأکید بر زیبایی و تناقض آن با رهایی از خطاها)*
**۴. به هر چه زیبایی از نژاد تو رویید**
**به نطفهی اشکم در ملامت و هشدار**
*(پیوند زیبایی محبوب با رنج و هشدارهای شاعر)*
**۵. تمام ساحتِ قلبم شکسته از عادت**
**شکسته احساسم در جسارت اشعار**
*(اعتراف به شکستن قلب و احساس در اثر عادت و شعر)*
**۶. خراب کن همه دنیام را به تاریکی**
**شبیه یک جسد گیر کرده در آوار**
*(اوج ویرانی و تقاضا برای نابودی جهان تاریک)*
**۷. سراب کن تو نگاه مرا به خاموشی**
**به عشق ناجورت در هوای لاکردار**
*(درخواست برای تبدیل نگاه به سراب در عشقی نافرجام)*
**۸. تفألی بزنم بر نقابِ دینداریت**
**که دست از هیجانِ قیامتت بردار**
*(تلاش برای پیشبینی و رهایی از هیجانهای کاذب محبوب)*
**۹. به ماه کامل تو در فصول دلشدگی**
**به رسم تو در تو در کشاکش دیدار**
*(توصیف عشق در چرخهی زمان و تقابل دیدارها)*
**۱۰. و پای تقدیرم چون نشستهام با تو**
**گذشته افکارم از شکایت و انکار**
*(پذیرش تقدیر و رهایی از شکایتهای گذشته)*
**۱۱. تو آرزویت را بند کردهای به دلت**
**محیط دایره باشم، تو نقطهی پرگار**
*(پایانبندی با استعارهی دایره و پرگار، نشانهی تسلیم در عشق)*
---
**توضیح سیر روایی:**
شعر با تصاویر خودتخریبی (سیگار، اسارت در توهم) آغاز میشود و به اضطرابها و حضور محبوب در کابوس میرسد. سپس با قسم به زیبایی، تناقض عشق و خطا را میکاود. اشک و هشدار، قلب شکسته و جسارت شعر، به اوج ویرانی میرسند. در میانه، تقاضا برای «خاموشی» و «تاریکی» نشانهی بنبست عاطفی است. با «تفألی زدن» و اشاره به «ماه کامل»، تلاشی برای درک تقدیر و عشق دیده میشود. سرانجام، پذیرش تقدیر و تبدیل شدن به «دایره» вокруг «نقطهی پرگار» محبوب، پایانبندی استعاری و عمیقی از تسلیم و وابستگی عاشقانه ارائه میدهد.
