```
دارم در این تنهایی و بی مهری ات، شاید
با یک نگاه مانده در مرداب می میرم
از کوچ بی برگشت تو تا فصل هاى دور
با خاطرات بی رمق در خواب می میرم
تب کن براى عشق تا بهتر شوم روزی
شاید کمی تنها تر از دیروز و هر روزم
شاید کمى دلتنگ، اما از صمیم قلب…
با این تب شرجی در آغوش تو مى سوزم
تا من خیال باغ را در عشق می ریزم
تو در فضای خاطره پاییز کن در من
آغوش را در کوچه ی احساس، دربرگیر
با شعرهای شمس خود تبریز کن در من
من تا بهار از شاخه برگردد تو را دیدم
در انتهای برگریزان هاى تکرارى
وقتى که فصل عاشقی گل را به دستم داد
عطر نفس هاى تو شد در شعر من جارى
```
شعر از نظر ساختاری و مضامین، کیفیت و انسجام خوبی دارد. بیایید به جزئیات آن نگاه کنیم:
1. **انسجام و روایت:**
- شعر دارای یک خط روایی مشخص است که از تنهایی و دلتنگی عشق حکایت میکند. هر بند به طور طبیعی به بند بعدی متصل میشود و احساسات شاعر را به تصویر میکشد.
2. **مضامین:**
- مضمونهای اصلی شعر مانند تنهایی، عشق، خاطرات و تغییرات فصلی به خوبی در شعر نمایان است. این مضامین به خوبی احساسات عمیق و انسانی را منتقل میکنند و خواننده را به تفکر و احساسات خود میکشاند.
3. **حرف برای گفتن:**
- شعر پیامی واضح در مورد عشق و تنهایی دارد. موضوعاتی که تقریباً همه افراد در یک دوره از زندگی خود با آنها مواجه میشوند. این نکته باعث میشود شعر علاوه بر زیبایی، برای خوانندگان نیز قابل ارتباط باشد.
4. **تصویرسازی و احساس:**
- تصاویر شاعرانگی مانند "نگاه مانده در مرداب"، "آغوش در کوچه احساس" و "فصل عاشقی" احساسات عمیق را منتقل میکنند. این امر باعث میشود خواننده بتواند به راحتی با شاعر همذاتپنداری کند.
در مجموع، این شعر نه تنها احساساتی عمیق را منتقل میکند بلکه به لحاظ روایی و ساختاری هم منسجم و زیباست. اگر بخواهید، میتوانیم در مورد جزئیات بیشتر صحبت کنیم یا پیشنهادهایی برای بهبود آن بدهیم.